Een waanzinnig plan, een kort verhaal
Geschreven door Roelie Waanders
Baldr schrok ineens wakker van een vreemd geluid. Verdorie, nu was hij toch van vermoeidheid in slaap gevallen, terwijl hij beloofd had wacht te zullen houden. Het drong ineens goed tot hem door: het was gelukt, ze waren aan boord van de Öseberg!
Het was een waanzinnig idee geweest, samen met zijn hoogzwangere vriendin Ashild, proberen aan boord te komen van dit immens grote Vikingschip.
Iedereen was er op tegen geweest, vooral pa. Veel te gevaarlijk, ze zouden het zeker niet overleven.
Ma had op een gegeven moment wel ingezien dat ze een betere toekomst tegemoet zouden gaan, op het eiland aan de overkant van het grote water.
Ashild's ouders leefden al lang niet meer, die waren letterlijk van de honger omgekomen. De leefomstandigheden hier verslechterden met de dag.
Gisteren had hij in de haven een van de Vikingen horen zeggen dat ze, in verband met een aankomende storm, een dag eerder zouden vertrekken. Dus had er gisteravond een gehaast afscheid van vrienden en familie plaatsgevonden. Er waren veel tranen gevloeid maar iedereen wenste hen uiteindelijk het allerbeste.
De Öseberg kraakte in al zijn voegen, ze waren zo te horen al op volle zee. Nu hij goed wakker was drongen alle geluiden pas goed tot hem door.
Ze zaten in het ruim, dit was volgestouwd met ontelbare zakken voer. Ze waren achter de strobalen gekropen, tussen de schapen, geiten en kippen. Het geblaat, gemekker en getok klonk klaaglijk, waarschijnlijk zaten zij ook voor het eerst op een deinend schip.
Hij liet Ashild nog maar even slapen. Ze was vannacht zo bang geweest dat ze geen hap door haar keel had kunnen krijgen. Baldr daarentegen had zich letterlijk volgevreten, wat een heerlijk gevoel was dat!
Voorzichtig kroop hij naar boven om een indruk te krijgen van de ruimte waarin ze zich bevonden. Achterin het immens grote ruim waren nog meer zakken opgestapeld. Ineens stokte zijn adem, hij keek recht in een paar gitzwarte ogen..
Zij waren niet de enige verstekelingen aan boord, het waren er maar liefst twintig in totaal, acht meisjes en twaalf jongens.
De priemende ogen bleken van Loki te zijn. Ze kenden elkaar, ze kwamen uit dezelfde steeg in het havengebied.
Ze maakten daarna ook kennis met de anderen, het was fijn om niet meer alleen te zijn. Er ontstond al snel een gevoel van saamhorigheid. Ze hadden ook immers allemaal hetzelfde doel: een betere toekomst op het verre eiland.
Baldr was zo brutaal geweest zich aan dek te wagen. Hij had hier gesprekken afgeluisterd van de woestuitziende mannen.
Ze noemden het eiland IJsland. Het ging er in zijn ogen steeds mooier uitzien, er waren veel nederzettingen gebouwd met, voor hen, veel schuilmogelijkheden en niet te vergeten eten in overvloed. Daar zouden hun kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien.
Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en die nacht bleef het nog lang onrustig.
Ze waren gewend geraakt aan de deining van het schip, maar tegen zonsopgang rolden de zakken graan ineens van links naar rechts. De verwachte storm was blijkbaar opgestoken.
Bibberend van angst kropen ze zo dicht mogelijk tegen elkaar aan. Het vee was doodstil, bang voor wat er komen ging.
Het hele schip trilde en kraakte. Op het dek klonken harde maar ook angstige kreten.
Loki zag tot zijn grote schrik dat er een lek was ontstaan. Er zat een scheurtje in de wand van het schip, een dun straaltje zeewater sijpelde naar binnen.
Ze wisten niet wat ze moesten doen en er ontstond paniek.
Tijdens de volgende grote golfslag werd het schip ineens letterlijk opgetild en er klonk een luid gekraak..
Als door een wonder was het scheurtje verdwenen! Het leek wel of de planken weer vanzelf over elkaar geschoven waren. Bijna op hetzelfde moment ging de storm weer liggen.
Opgelucht haalden ze adem en gingen weer voorzichtig naar hun eigen vertrouwde plekjes in het ruim.
De volgende ochtend hoorden ze ineens: “Land in zicht!”
Maar de stemming sloeg ineens om. Ze waren er dan wel bijna, maar ze konden geen van allen zwemmen, zouden ze wel aan land kunnen komen?
En hopelijk kon zijn lieve Ashild het nog even volhouden, ze verging van de rugpijn.
Ze hadden het gered, wat een opluchting!
De Vikingen waren druk met het uitladen van de sloepen en hadden geen oog voor hen. Maar ze liepen toch zo snel mogelijk over de rotsen naar wat struikgewas, om beschutting te zoeken. Loki vergezelde hun, hij was ook heelhuids aangekomen.
Drie verstekelingen hadden het niet gehaald en waren jammerlijk verdronken. Het wanhopige geschreeuw was hen door merg en been gegaan.
Niet aan denken nu! Ashild was op dit moment het allerbelangrijkste. De weeën werden steeds heftiger. Ze moesten zo snel mogelijk een geschikte schuilplaats vinden.
Baldr vond een kleine inham in de rotsen, de zon scheen hier naar binnen en zorgde voor wat warmte, dus een ideaal plekje om te bevallen.
Ashild ging bovenop wat plukken gedroogd gras liggen. Ze kreunde zachtjes en daar kwam de eerste baby al!
Binnen het uur volgde de rest, veertien in totaal!
Ze waren roze, doof en blind, maar wat zagen ze er prachtig uit.
Zichtbaar ontroerd stopte Baldr de kleine hulpeloze, piepende babymuisjes onder wat zachte blaadjes en gedroogd gras.
Loki keek zijn ogen uit, zoiets had hij nog nooit gezien, hij rende van blijdschap heen en weer. Baldr maande hem tot stilte maar moest er wel zachtjes om lachen. Zijn gezinnetje was nu compleet, wat voelde hij zich blij en trots.
Hopelijk leefden ze nog lang en gelukkig op dit waanzinnig mooie IJs-Eiland!
Nawoord
Aan het begin van de tiende eeuw werd de westelijke huismuis (Mus musculus domesticus) door de Vikingen meegevoerd naar IJsland.
De Vikingen zijn zich ongetwijfeld bewust geweest van de kleine verstekelingen, maar ze konden er weinig aan doen. De muizen verstopten zich mogelijk tussen het voer voor al die andere dieren die de Vikingen meevoerden.
Het nageslacht van de Vikingmuizen is in IJsland nog steeds terug te vinden.
Bronnen
Viking helm voorblad: Kleurplaat.nl
Nawoord: Scientias.nl
De Vikingen waren druk met het uitladen van de sloepen en hadden geen oog voor hen. Maar ze liepen toch zo snel mogelijk over de rotsen naar wat struikgewas, om beschutting te zoeken. Loki vergezelde hun, hij was ook heelhuids aangekomen.
Drie verstekelingen hadden het niet gehaald en waren jammerlijk verdronken. Het wanhopige geschreeuw was hen door merg en been gegaan.
Niet aan denken nu! Ashild was op dit moment het allerbelangrijkste. De weeën werden steeds heftiger. Ze moesten zo snel mogelijk een geschikte schuilplaats vinden.
Baldr vond een kleine inham in de rotsen, de zon scheen hier naar binnen en zorgde voor wat warmte, dus een ideaal plekje om te bevallen.
Ashild ging bovenop wat plukken gedroogd gras liggen. Ze kreunde zachtjes en daar kwam de eerste baby al!
Binnen het uur volgde de rest, veertien in totaal!
Ze waren roze, doof en blind, maar wat zagen ze er prachtig uit.
Zichtbaar ontroerd stopte Baldr de kleine hulpeloze, piepende babymuisjes onder wat zachte blaadjes en gedroogd gras.
Loki keek zijn ogen uit, zoiets had hij nog nooit gezien, hij rende van blijdschap heen en weer. Baldr maande hem tot stilte maar moest er wel zachtjes om lachen. Zijn gezinnetje was nu compleet, wat voelde hij zich blij en trots.
Hopelijk leefden ze nog lang en gelukkig op dit waanzinnig mooie IJs-Eiland!
Nawoord
Aan het begin van de tiende eeuw werd de westelijke huismuis (Mus musculus domesticus) door de Vikingen meegevoerd naar IJsland.
De Vikingen zijn zich ongetwijfeld bewust geweest van de kleine verstekelingen, maar ze konden er weinig aan doen. De muizen verstopten zich mogelijk tussen het voer voor al die andere dieren die de Vikingen meevoerden.
Het nageslacht van de Vikingmuizen is in IJsland nog steeds terug te vinden.
Bronnen
Viking helm voorblad: Kleurplaat.nl
Nawoord: Scientias.nl